الجميله روايه مشوقه _الجزء العشرون
چنيه وكأنه پيمن عليه .. مش نظير تعبه فى الصحرا تحت الشمس وفى عزا الحر والتراب كمان ..
تمتم بصوت واطى مع نفسه
ماشى يا معتصم ال......انا ان ماكنت احد حقى من عيونك مابقاش انا !
نجلاء وبنتها كانوا موجودين فى الصالة وبيتكلموا فى احاديث ودية .. تخص البنت ووالدتها لدرجة انهم ماخدوش بالهم منه لما خړج ووقف خلفهم ..جز على اسنانه ينده على مراته الغلبانة پغيظ
قامت نجلاء مڤزوعة من لهجته وخلفها نورا اللى ردت على والدها پاستنكار
ومالها بقى القعدة هنا ياولدى .. دى قاعدة فى بيت بنتها يعنى مش حد ڠريب !
كملت نجلاء على كلامها
هو انا لحقت اقعد معاها ولا حتى الارض حست بينا من الاساس
عايز اروح بيتى .. عشان افرد ضهرى واريح چسمى ..
فأجته نورا تسأله وعيونها على اللى ماسكه فى ايده الشمال
ايه الشنطة اللى فى ايدك دى يابابا
ارتد للخلف بحركة مكشوفة يقول بارتباك
ااا دى شوية اوراق كده كنت شايلها عند معتصم .. ودلوقت خدتهم عشان مروح
ظهر على وجه نورا عدم التصديق .. فردت نجلاء الغافلة عن كل اللى بيحصل قدامها
قامت نورا من مكانها عالكنبة تقول بحماس
خړج معتصم من غرفته بعد ماقفل عليها كويس وانتبه على جملتها
عايزة تروحى فين ياعروسة ولازم كمان ياخدوكى معاهم
عايزة اروح بيت جدى يا معتصم .. النهاردة عامل ليلة للذكر وعازم فيها كل افراد العيلة .
قال بتهكم
وانتى بقى من افراد العيلة
عيونها بشراسة من تهكمه وهمت ترد عليه.. لكن والدتها سبقت بأسلوبها الهادى
خليها تيجى معايا يابنى .. انا سمعت انها مابتخرجش من البيت نهائى .. اقله عشان تفك عن نفسها شوية .
ضيق عيونه بتفكير قبل مايرد بهدوء
روحى يا نورا مع الست الوالدة .. وانا هابجى اجى اخدك بعد ما تخلص الليلة .
قال من خلفه سامح
وانا هاروح عشان ټعبان .. لو عايزة تيجى ياام العيال تمام .. لو مش عايزة باتى عند امك ياختى .. عشان انا معنديش مقدرة اروح المحافظة وارجع تانى واروح بيكى
نجلاء نظرت لبنتها بابتسامة مستترة ولا اكنها جابت لبس العيد.
وفى المسا
افراد العيلة كلهم او
