روايه جديده بقلم ايات عبد الرحمن _كامله

خالص بيدخلوا يسألوا عن التأخير ماينفعش كده
محمد في ايه ياعدى 
عدى دا نفس الچرح اللي في كتفي بس منصور قال دا وشم عادى 
محمد انا مش فاهم حاجه من اللي بتقوله ده
عدى قرب من ريموندا بهدوء وقال انتى تعرفي حاجه عن الچرح ده
ريموندا لا 
عدى هحكى ليكى كل حاجه 
بس الاول اشوف رجليكى لو فيها كسور او حاجه

ريموندا بتفهم اتفضل 
بعد شويه صغيريين
الحمد لله مفيش كسور ولا حاجه عايز بس رباط ضاغط عشان نلف رجليكى بيه 
سعاد موجود
ودخلت بسرعه جابته لعدى ولف لريموندا رجليها بكل هدوء وحذر وشالها وحطها علي سريرها وجاب كرسي وقعد قدامها وبدء يحكى 
عدى من حوالي سنه تقريبا منصور حكالي ايه سر الوشم ده بس طلب منى مااحكيش لحد الموضوع ده وبالاخص جدى لان بيضايق من الموضوع ده
من 23 سنه كان المفروض انى خاطب بنت لسه مولوده من اسبوع وقتها كان عندى سنتين وكان من سلو العيله ان بيخطبوا الاطفال لبعضها وبييجوا علي كتف الولد ويعملوا وشم بإسم البنت وعلي رجل البنت وشم بإسم الولد 
البنت اللي كنت خاطبها كانت امها مصراويه وكانت معترضه علي كده فوقت الوشم ده عملت مشكله كبيره اوى وهزت ايد الشخص اللي بيصنع الوشم فچرح البنت اكتر
والچرح اللي في رجليكى دا بيأكد ليا ان انتى هى البنت دى 
ريموندا وكان واصله بيهم للدرجه دي
عدى حظك ان والدتك هررربت بيكى كنتى هتتزوجى وانتى عندك 12 سنه 
بس الدنيا حظوظ بقي 
محمد طب مااحنا لسه فيها اهو ماتيجوا نزوجكم ونفرح بيكم
ريموندا ايه اللي حضرتك بتقوله ده يا بابا
محمد هو انا قولت حاجه غلط 
ريموندا لا يابابا بس انا مش موافقه علي حاجه زى كده
محمد ليه ياريموندا 
ريموندا مش عايزه اربط حياتى دلوقتي بالماضى مش عايزه حد من اللي جرحونى مش عايزه حاجه من ريحتهم 
محمد بس دا ابني
ريموندا بحزن عارفه
محمد قعد جنبها وبكل حنان قال وانتى بنتى ومش عايزك تعيشي بعيد عنى 
ريموندا مش هقدر يابابا مش هقدر 
محمد خلاص اهدى دلوقتي وبعدين نتكلم يا حبيبتي 
ريموندا حاضر يا بابا
وبيخرجوا وبيسيبوها ترتاح شويه 
بتقوم بكل تعب من علي سريرها وبتطلع البلكون 
ودموعها نازله 
بتغمض عيونها پألم شديد وبتفتحهم على لمسة ايد حنونه بتبتسم رغم الحزن اللي جواها ابتسامه هادئه 
يتبع وجاري كتابة الجزء الجديد فتابعونا