رواية صدفة الجزء الأول

- زين بعـ،صبية: بقولك مش عايز مش عايز احب
- عمار: خلاص طلقها وابعدها عنك ادام مش عايز
- زين پخۏڤ من فكرة انها تبعد عنه: اكيد لا 

- عمار: يبقى تسيب نفسك لقلبك ومتفكرش يا زين مش كل البنات زى بعضهم
- زين : انا داخل انام هتروح ولا هتنام هنا
- عمار بهزار: بتقولى برا من غير مطرود يا ابن عمى مكنش العشم
- زين : والله انا ما فايق لهزراك دا تصبح على خير
- عمار وهو بيطبطب على كتفه: وانت من اهله يا اخويا 
فى الڤيلا بتاعت زين
- صدفة پخۏڤ : هو اتأخر كدا ليه انا هرن عليه
- زين : الو 
- صدفة پټۏټړ: انت اتأخرت ليه

- زين بتنهيدة: مش جاى انهاردة نامى
- صدفة بغيرة: هتنام فين
- زين : فى شقتى فى العمارة بتاعتى اللى فى الزمالك
- صدفة: طب هو انت كويس

- زين بتنهيدة: ااه يلا تصبحى على خير
- صدفة بزعل : وانت من اهله
- صدفة فضلت ټعيط  من طريقة كلامه لحد اما نامت
فى الصباح 
- صدفة صحيت على أمل انها هتلاقى زين نايم جانبها بس زعلت لما لاقته لسه مجاش صحيت اتوضيت وصليت ولبست عشان تروح الكلية ونزلت تحت اوضة السفرة وكانوا رانيا وفاطمة قاعدين
- فاطمة: اوماال فين زين يا صدفة
- صدفة: بات برا فى شقة الزمالك

- رانيا: هو انتوا اټخانقتوا
- صدفة : لا احنا كانا كويسين جدا بس هو مرة واحدة كدا اتعصب ومشى
- فاطمة فى نفسها: لحد امتى هتفضل كدا يا زين سايب نفسك للماضى يا رب تهونها عليه وتسعده
- عند زين صحى هو و عمار وفطروا و راحوا الادراة
- فى ڤيلة ما
- على : اكتشفنا ان فيه حد من الرجالة متراقب يا باشا
- مجهول بشړ : كويس اوى اعمل اللى هقولك عليه دلوقتي