رواية صدفة الجزء الأول
صدفة قعدت واتكورت على نفسها وفضلت ټعيط لحد اما اغمى عليها
رانيا خرجت من المحل عشان تشوف صدفة
رانيا : هى راحت فين دى
وفضلت تدور عليها وملقتهاش
رانيا پخۏڤ : يا رب ھتكون راحت فين ورنت على زين
رانيا : الو يا ابيه انا مش لاقية صدفة
زين پخۏڤ وهو بيقوم من على مكتبه : مش لاقيها ازاى
رانيا حكتله اللى حصل
زين خرج من الادراة وساق بأقصى سرعة وراح المول وفضل يدور هو و رانيا
زين لاقى ناس متجمعين فى مكان فى المول
زين بيروح وبتصدم اما بيشوفها مغمى عليها
زين پخۏڤ : صدفة يا صدفة ردى
وشالها واخد رانيا وحاطها فى عربيته وفضل طول الطريق يبص عليها فى المراية وهو خېڤ
بيوصلوا المستشفى
دخلوا صدفة اوضة الكشف
بعد ربع ساعة
زين : هى كويسة صح
الدكتورة بإعجاب: ايوا هى فاقت دلوقتي دا بس من كتر التوتر والخۏف وتقدر تروح معاكوا عادى
زين : شكرا
و دخل هو و رانيا يشوفها
رانيا: عاملة ايه
صدفة ببأتسامة: كويسة الحمد لله
صدفة : متعتذريش يا رنوش حصل خير وانا دلوقتي كويسة
زين وقتها بصلها وابتسم وعرف هى اد ايه هى طيبة من جواها
فى الڤيلا زين روح صدفة و رانيا وراح الادراة
رانيا : ابيه زينة باين عليه بيحبك اوى ربنا يديمكوا لبعض كان خېڤ عليكى جدا
صدفة: بجد
صدفة طلعت اوضتها وهى واقفة قدام المرايا
صدفة بصوت عالى: انتى هبلة يبنتى اشحال انك عارفة هو اتجوزك ليه اصلا انا مش عايزاه يحبنى هيفضل بالنسبالي شخص مغرور وشايف نفسه
فى الادراة
زين كان قاعد سرحان فى صدفة : هو انا خفت عليها كدا ليه
عمار : بتحبها مثلا وكمل وهو بيضحك انت بتكلم نفسك يا زين
عمار : مين دى
زين : مراتى
عمار: احلف انت اتجوزت من غير ما تقولى
زين وقتها حكاله كل حاجه
عمار: ومن امتى وانت بتنټقم بالطريقة دى
زين: قصدك ايه
عمار: يعنى انت متأكد أن هو دا السبب اللى خالك تتجوزها
زين : ااه
